Z wiekiem potrzebujemy mniej snu. Nastolatki zwykle potrzebują go tyle samo co dorośli, a seniorzy zazwyczaj mają płytszy sen. Według National Sleep Foundation i na podstawie analiz możemy wyszczególnić następujące grupy wiekowe, wraz z długością snu, która jest im zalecana:

• noworodki do 3 miesiąca życia – 14-17 godzin na dobę;
• niemowlęta 4-11 miesięcy życia – 12-15 godzin na dobę;
• małe dzieci 1-2 lata – 11-14 godzin na dobę;
• dzieci 3-5 lat – 10-13 godzin na dobę;
• dzieci 6-13 lat – 9-11 godzin na dobę;
• nastolatki 14-17 lat – 8-10 godzin na dobę;
• dorośli 18-64 lat – 7-9 godzin na dobę;
• osoby starsze powyżej 65 roku życia – 7-8 godzin na dobę.

 

Małe dzieci potrzebują dużo snu, ponieważ podczas niego rozwijają się i rosną. Na długość snu wpływają: czynniki genetyczne, wiek, styl życia, aktywność ruchowa, regulacja poprzez układ neuroprzekaźników. Najważniejszym czynnikiem kształtującym rytm okołodobowy jest światło. Bodźce świetlne, padając na siatkówkę gałek ocznych, wpływają na czynność struktury mózgu człowieka odpowiedzialnej za synchronizowanie wszystkich układów okołodobowych ciała. Im jesteśmy starsi, tym skraca się konieczny dla nas czas odpoczynku, gdyż organizm osiąga pełny rozwój, a sen zaczyna pełnić wówczas funkcje regeneracyjne.

 

Zauważmy też, że niemowlęta śpią kilkanaście godzin, ale w kilku sesjach. Dorośli natomiast śpią tylko raz w ciągu doby, za to długo. Starsze osoby natomiast mają zazwyczaj bardzo płytki sen, co powoduje, że często budzą się i wstają. Ucinają sobie za to drzemki w ciągu dnia.

 

Niedobór snu u dziecka ma bardzo negatywny wpływ na zdrowie. Zmęczenie psychiczne i fizyczne, uczucie wyczerpania, rozkojarzenie, problemy z koncentracją, osłabienie pamięci, problemy ze skupieniem uwagi, brak równowagi emocjonalnej skutkują nerwowością, drażliwością i częstą irytacją. Brak snu lub zła jakość snu to również często ponury i zły nastrój. W następstwie braku snu dziecko jest smutne, rzadko się uśmiecha. W trakcie czuwania w mózgu gromadzą się różnego rodzaju metabolity i substancje, które sprawiają, że stajemy się coraz bardziej znużeni, nieuważni, senni. Występują zaburzenia w wytwarzaniu neuroprzekaźników. Odwrócenie tych procesów jest jedną z głównych funkcji snu. Zalecany czas snu często nie jest rzeczywistym czasem, którego potrzebuje nasze dziecko, by czuć się wyspanym. Należy również pamiętać, że 8 godzin spędzone w łóżku, to niekoniecznie 8 godzin snu. Aby czas ten był efektywny, najlepiej jest kłaść dziecko spać zawsze mniej więcej o tej samej porze i powinno wstawać również codziennie o konkretnej godzinie. A oto kilka ogólnych porad wspomagających proces zasypiania:

• Dziecko przed zaśnięciem potrzebuje wyciszenia, przyjemnych doznań, poczucia bezpieczeństwa, dlatego nie zapominajmy o ciepłej kąpieli, wywietrzeniu pokoju, czy książeczce na dobranoc. Musimy pamiętać również o wyłączeniu mediów typu telewizor, wyciszeniu komórki, przyciemnieniu światła – powinien to być rytuał, który pomoże dziecku zasnąć.

• Jeśli dziecko jest małe i nie potrafi samodzielnie zasypiać, podczas usypiania dziecka, starajmy się nic nie mówić. Bądźmy również spokojni, ponieważ nasz niepokój udzieli się naszemu dziecku, a tym samym przedłuży czas jego zasypiania.

• Pamiętajmy, aby przed usypianiem dziecka, przygotować wszystkie niezbędne przedmioty np. smoczek, ulubiony miś, książeczka, którą czytamy itp.

 

Życzymy kolorowych snów.